A coup d’état is underway in Tunisia that threatens the success of the Arab world’s only democratic hopeful. On July 25, 2021, President Kais Saied used national protests calling for a dissolution of parliament as a justification to invoke emergency law across the country. Under the state of exception, Saied sacked his prime minister, dissolved parliament with military support, and has since silenced journalists, lawmakers, political opponents, and dissidents through a slew of prison sentences, military trials, house arrests, and convictions in absentia. […]

If activists are resisting an incinerator in one town and the neighboring town is resisting a megadump, how can they get beyond just fighting their own battles in isolation? How can they link up those different struggles and push for environmental justice? And how can they work together with other groups to challenge the underlying economics and incentives that produce waste in the first place? […]

ในตอนแรก ผมเล่าถึงเฉดของความคลุมเครือที่ตำรวจและกำลังความมั่นคงต้องรับมือเมื่อพวกเขามาควบคุมความสงบเรียบร้อยในการประท้วง ผมอยากพูดต่อจากตอนที่แล้วในตอนนี้เพื่อให้ข้อวิเคราะห์บางประการเกี่ยวกับสิ่งที่คุณสามารถทำได้ ขั้นตอนแรกค่อนข้างง่าย นั่นคือคุณต้องหาคำตอบก่อนว่าที่จริงแล้วกำลังเกิดอะไรขึ้น […]

คุณเป็นเจ้าหน้าที่ทหารหรือตำรวจที่ถูกขอให้ไปควบคุม รวมถึงอาจให้ปิดฉากการประท้วงของประชาชน คุณถูกบอกมาว่าผู้ประท้วงกำลังคุกคามความปลอดภัยของสาธารณะและความมั่นคงของชาติ อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณเผชิญหน้ากับพวกเขา สิ่งต่างๆ กลับไม่ชัดเจนนัก มีประชาชนหลายร้อยหรือหลายพันคนอยู่ที่การประท้วงและพวกเขาไม่ได้ใช้ความรุนแรงแต่อย่างใด […]

One movement coach I interviewed traced the ideal path from grievance to funding to capacity building. Although many readers will already be in the thick of organizing and fundraising, I thought it would still be helpful to share this model as a way to ground our thinking around movement capacity building. In a perfect world, a group would navigate the following steps: 1) Make a grievance known in your community to help form a critical mass of participants (this can be as few as 5 or 10 people). Take necessary security measures. […]

Last year, I read Hardy Merriman’s blog posts about civil resistance training and activists’ common questions about training, and so much rang true to me. I am a fan of learning theories around movement support work and in-field tools and practices used by coaches and activists. Hardy’s posts inspired me to gather in-field experiences of movement coaches and share them with larger audiences. I asked the coaches: How do we find trainers and resource persons? And, how do we decide what kind of content the training participants will need? […]

“The global Indigenous women’s movement has not lost momentum. The formation in 2019 of the Global Alliance of Indigenous Peoples, Gender Justice and Peace, gathering Indigenous women from seven socio-cultural indigenous zones of the world, is the latest form of organizing that has emerged. It shows the continuing strengthening of the movement that started over 30 years ago and that will no doubt continue its important work in the years to come. […]”

Compared to just a few years ago, Indigenous women’s search for women-led peace and security is now a brave new reality which will help deepen democracy in our communities and globally. After decades of almost exclusively grassroots, local organizing, Indigenous women-led struggles are gaining major international recognition for their causes. Thanks to what has become a true international movement, Indigenous women from Chile, Nicaragua, Kenya, Argentina, USA, Canada, Guatemala and many other countries are now regularly represented in international decision-making processes. […]

J’ai constaté que le milieu académique français (et plus largement le public français) porte peu d’intérêt et partagent une incompréhension générale de ce qu’est la lutte non-violente et de la manière dont elle façonne la politique. C’est “le paradoxe français” : les Français sont connus dans le monde entier pour leurs marches massives sur les places de la République et de la Bastille à Paris ; leurs grèves paralysantes de plusieurs semaines dans les transports publics ; leurs syndicats d’enseignants extrêmement actifs et puissants… et pourtant, la stratégie non-violente comme force politique est peu étudiée dans les universités. […]